Επίλογος




Αναγνώστη, σου χρωστάω το δεύτερο μέρος από τις φυλές της παραλίας. Σου έχω νέα όμως. Πήγαινε με στα δικαστήρια για αθέτηση υπόσχεσης, βαριέμαι να το γράψω. Μόνο μία θέλω να προσθέσω, έτσι για το καλό: Τον τύπο/τύπισσα που το παίζει κουλτουριάρης/α και σκάει στην παραλία με "βαρύ" βιβλίο (πολιτικό κατά προτίμηση) και ύφος χιλίων καρδιναλίων, αλλά με στρινγκ ή μπραζίλιαν (η γυναίκα) ή ροζ/λαχανί μαγιό (ο άντρας), ποστάρει στο φέισμπουκ ροκ και μέταλ για να παίρνει λάικ από τους "ψαγμένους/ες" αλλά το βράδυ πηγαίνει στα σκυλάδικα, κράζει κλαρινογαμπρούς και χαζογκόμενες αλλά τους/τις  γουστάρει κρυφά (ή και φανερά) κλπ. Αυτή η φυλή είναι μεν ολιγάριθμη αλλά πολύ εκνευριστική, γιατί τουλάχιστον τα ορίτζιναλ καγκούρια είναι true. Και κανείς δε συμπαθεί τους "κάλπηδες" (ατυχέστατη μετάφραση του fake στην ελληνική έκδοση του "Φύλακα στη Σίκαλη", ενός από τα πιο υπερτιμημένα βιβλία όλων των εποχών, το οποίο οφείλει το 90% της φήμης του στο ότι το κουβάλαγαν πάνω τους δολοφόνοι διάσημων).


Κατά τα άλλα ησυχία, αναγνώστη. Ο εορτασμός των γενεθλίων μου (γιατί να σε ενδιαφέρει αυτό, λέμε τώρα) έγινε διήμερος, για να χωρέσουν όλα τα ονόματα που είχα προαναγγείλει στο "γλέντια και χαρές" , περάσαμε πολύ ωραία, χόρεψα ζειμπέκικο μετά από 15 χρόνια στη μεγάλη επιτυχία του Μικρού Νικόλα "Φέρτε μου ένα πιστόλι, να τον σκοτώσω τον καριόλη" γιατί μου το ζήτησε ευγενικά ο καλλιτέχνης, ο οποίος νωρίτερα μου είχε δώσει δύο αυτόγραφα, ένα για μένα κι ένα παραγγελιά, και με είχε σκλαβώσει, ο Dj Microstar έπαιξε πολύ ωραία, βιντεάκια και από τις 2 εμφανίσεις προσεχώς, την πρώτη μέρα του φεστιβάλ που έβαλα εγώ μουσική έπαιξε μέχρι και το "Πότε θα κάνει ξαστεριά", το οποίο ενθουσίασε πέντε από τους πενήντα καλεσμένους, τέτοια πράγματα, ωραία. Α, έβαλα και Μυτακίδη που ότι και να λέτε γι' αυτόν εμένα δε με νοιάζει, μ'αρέσει.



"Κι αν δε φταίει πες μου ποιος, που ακόμα είμαι χοντρός"
Οι μπύρες, αναγνώστη


Η επιστροφή στην Αθήνα κρίνεται επιβεβλημένη γιατί έχουμε μπροστά μας, αναγνώστη, πολλές υπέροχες ευκαιρίες για νέες ήττες, για νέες συντριβές. Δε γίνεται να κάνεις καλοκαιρινές διακοπές (σουμπίντουα) για πάντα, έχουμε και τις χειμερινές λόγω ανεργίας μπροστά μας. Κούραση, αλλά τι να κάνεις; Τουλάχιστον θα εκδοθεί το νέο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου το φθινόπωρο (θα έλεγα και τις εκδόσεις αλλά δε θέλω να κάνω γκρίζα διαφήμιση, έχουν πάντως πέντε γράμματα και αρχίζουν από Π.)

Κλείνω, αναγνώστη, με κάτι φαινομενικά τελείως άσχετο αλλά 1) έπαιξε κι αυτό τη μέρα που έβαζα εγώ μουσική και είμαι πολύ περήφανος για αυτό 2) μέχρι τώρα αυτή η ανάρτηση έχει δύο ελληνικά τραγούδια κι ένα καρβέλικο κατασκεύασμα και πρέπει να αναβαθμιστεί λίγο και 3) 1:38 κρατάει, αμάν αυτή η γκρίνια σου.



Το Mo Better σε καλοκαιρινή βερσιόν 
σε παραλιακή καντίνα

Υ.Γ. Ευχαριστώ θερμά όσους έκαναν το ταξίδι για να συμμετάσχουν στο διήμερο φεστιβάλ γενεθλίων. Η αγάπη σας με συγκίνησε.

περασμένα μεγαλεία





Δεν είναι μόνο τα λεφτά. Είναι το πρωινό ξύπνημα, το τρέξιμο γιατί πάντα φεύγεις λίγο αργότερα από το σπίτι, κι αυτό το "λίγο αργότερα" προκύπτει επειδή "ένα τσιγάρο μωρέ με τον καφέ και φεύγω μετά", είναι οι διάλογοι με τους συναδέλφους για φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας, όπως ο καιρός, είναι τα inside jokes για τον συνάδελφο ο οποίος δε φέρνει ποτέ καφέ, ζάχαρη ή γάλα και πίνει κάθε μέρα τρεις φραπέδες πολύ γλυκούς με πολύ γάλα (παντού και πάντα υπάρχει ένας τέτοιος), είναι η αξία που αποκτούν τα σαββατοκύριακα και οι διακοπές, είναι το ξεφύλλισμα της ατζέντας για να δεις πότε πέφτουν η Καθαρή Δευτέρα, ο Δεκαπενταύγουστος, η εικοστή ογδόη ενός μήνα και η εικοστή πέμπτη ενός άλλου, η ανακούφιση που νιώθεις όταν κάνεις το πρώτο βήμα στο πεζοδρόμιο φεύγοντας, απαλλαγμένος για κάποιες ώρες από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, είναι ο ενθουσιασμός όταν μαθαίνεις να κάνεις κάτι καινούργιο και η γλυκιά ρουτίνα όταν πια το έχεις βαρεθεί, είναι το να ανοίγεις πολιτική κουβέντα και να νιώθεις (στο 80% των περιπτώσεων) ότι βρέθηκες στο στούντιο του MEGA εκεί κατά τις 8 το βράδυ, είναι τα "θα ήθελα να κάτσω κι άλλο αλλά πρέπει να φύγω γιατί δουλεύω αύριο" τα οποία έχουν αποδειχτεί σωτήρια σε πολλές περιστάσεις, η υπέροχη ευκαιρία να γκρινιάξεις ( "μας έχουν πήξει στη δουλειά αυτές τις μέρες" ) όταν σου φταίει κάτι αλλά δεν ξέρεις ακριβώς τι, είναι το να σχολάς Δευτέρα και να σκέφτεσαι "τρεις και αύριο μείνανε", είναι το να δημιουργείς κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, το να σου λένε "μπράβο" ή, αντιθέτως, να σε μαλώνουν σαν σχολιαρόπαιδο, κι εσύ να ξέρεις ότι και στις δύο περιπτώσεις όλα είναι στημένα, όλα είναι μια περίπλοκη χορογραφία που πρέπει να εκτελέσετε συντονισμένα εσύ και το αφεντικό, αναγνώστη, μια χορογραφία που έχει τελειοποιηθεί μετά από δεκαετίες συσσωρευμένης εμπειρίας του ανθρώπινου είδους στην αλλοτριωτική, παράλογη και υπέροχη διαδικασία που εύσχημα αποκαλείται "δουλειά γραφείου".


Είναι οι καφέδες μετά τη δουλειά με συναδέλφους τους οποίους βαριέσαι μέχρι το μεδούλι γιατί το θέμα συζήτησης είναι σχεδόν πάντα τα της δουλειάς αλλά παρόλα αυτά συνεχίζεις να πηγαίνεις με συχνότητα μια φορά το μήνα γιατί σε πιάνει ένας ακατανόητος μαζοχισμός, το χτύπημα της κάρτας ή η υπογραφή σε μια λίστα που σφραγίζουν την εθελούσια παραμονή σου σε ένα χώρο για τις επόμενες 8, 10 η 12 ώρες (ανάλογα αναγνώστη) μαζί με άτομα που στην κανονική σου ζωή δε θα πήγαινες ποτέ διακοπές μαζί τους, δε θα μεθούσες, δε θα ερωτευόσουν, δε θα συζήταγες για μουσική, ταινίες, βιβλία, δε θα έκανες τίποτα γενικά αλλά η παρουσία τους σου είναι επιβεβλημένη από τις συνθήκες για τη μισή μέρα ή και παραπάνω, αρκετός χρόνος για να τους κατατάξεις στα μυριάδες μικρά πράγματα που σε κρατάνε δεμένο στο έδαφος.


"Ο δεξιά είναι ο Πινκ και ο άλλος ο Φλόυντ;" 
Ατάκα κοπέλας από μια παλιά δουλειά μου 
όταν πήγα φορώντας το αντίστοιχο T-shirt


Είναι και τα λεφτά. Σε ένα μήνα κλείνω τρία χρόνια άνεργος. Μη σου τύχει, αναγνώστη.

Στερεότυπα





Φράσεις που όλοι αγαπήσαμε, αναγνώστη. "Ο έρωτας σε εξυψώνει": Ναι, σίγουρα, σαν ασανσέρ, μόνο που χαλάει κάθε τόσο και κολλάει στο υπόγειο και πρέπει να ανοίξεις δρόμο ανάμεσα σε νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου. "Όλα θα πάνε καλύτερα από εδώ και πέρα", κάτι που επίσης ισχύει εκτός από αυτά που θα πάνε χειρότερα, δηλαδή τα πάντα. "Όλα για το καλό γίνονται": Φυσικά, μόνο που είναι για το καλό των άλλων. "Θα πιούμε λίγο σήμερα": Λίγο παραπάνω από χτες που τα περάσαμε έκτακτα στα επείγοντα περιστατικά περιμένοντας για την πλύση στομάχου. "Δεν ακούω τέτοια μουσική, πάω για την παρέα": Μην ντρέπεσαι άλλο για το καγκούρι που κρύβεις μέσα σου και άστο να ξεχυθεί καλπάζοντας στο ηλιοβασίλεμα. "Νιώθω πίεση": Πίεση ένιωθε ο μακαρίτης ο παππούς μου που είχε κάνει τριπλό by pass, όχι εσύ αναγνώστη.


Μη συνεχίζεις να διαβάζεις αναγνώστη. Χάσιμο χρόνου θα είναι. Δεν έχω καμία όρεξη γιατί μετά το λαπτοπ μου που χάλασε επειδή χύθηκε πάνω του η κοκα κολα που άφησε Αυτή πίσω της (μαζί με τα σ'αγαπώ και τα μου λείπεις, αλλά αυτά δε χύθηκαν, εξατμίστηκαν απλά), χάλασε σήμερα και το κινητό μου. Η αναθέρμανση της οικονομίας θα στηριχτεί αποκλειστικά στην αγαστή συνεργασία που θα αναπτύξω με τα σερβισαδικα άμα τη επιστροφή μου στην Αθήνα. Αντώνη, μην ανησυχείς. Η ανάπτυξη έρχεται, προσωποποιημένη σε ιδρωμένους υπαλλήλους που θα προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι και από τον γκαντέμη (εμένα) το λάδι. Η Στουρνάρη θα γίνει ξανά αυτό που είναι τα τελευταία 16 χρόνια: Το βουλεβάρτο των σπασμένων ονείρων. Ξυπνήστε με όταν τελειώσει ο Σεπτέμβρης. Είμαι ένας από εκείνους τους μελοδραματικούς ηλίθιους. Και άλλα τραγούδια των Green Day γενικότερα. Ας ακούσουμε ένα σύντομο δεκαεννιάλεπτο τραγουδάκι να χαλαρώσουμε, αναγνώστη.



Sometimes it's only afterwards
I find that I'm not there


Τελικά δε μου πάει το καλοκαίρι.



Θυμάσαι ΙΙΙ




Με έπεισες να αρχίσω να γράφω αυτό το blog. Με κράταγες αγκαζέ χτες στα σκαλάκια της Καλλιδρομίου. Ακούς τη γκρίνια μου για κάθε παρανοϊκό πράγμα που συμβαίνει στη ζωή μου, ακόμα και τώρα που είσαι 8 μηνών έγκυος.  Με ρώταγες πως είμαι κι ας ήσουν στο Μπιλμπάο ένα χρόνο. Καθιερώσαμε τα τρίωρα ψυχαναλυτικά τηλεφωνήματα Χαλάνδρι - Εξάρχεια. Με έκανες να γελάω με τις ιστορίες σου. Με ρώτησες χίλιες φορές "γιατί το κάνεις;" Έζησες στη Ρουέν και μιλάς γαλλικά με νορμανδική προφορά. Έκανες ραδιοφωνικές αφιερώσεις όταν στο ζήταγα. Μου έστειλες Ρίτσο στο chat του facebook. Είδες Misfits γιατί σου είπα ότι είναι ωραία σειρά. (Έχει πλάκα, αναγνώστη, ψάξε την). Κουβάλησες την καρέκλα που έκλεψα από το Circus στις 5 το πρωί. Ήρθες μαζί μου κάπου για να βρω μιαν άλλη. Είσαι μονίμως μεθυσμένη και μου λες καφρίλες αλλά σε συγχωρώ. Γελάς δυνατά και με χτυπάς στον ώμο. Με παίρνεις διακόσια τηλέφωνα τη μέρα γιατί ανησυχείς για μένα. Είσαι στο Ηράκλειο και μου λείπεις. Μου μιλάς για πολιτικομηχανιλίκια. Χώρισες μετά από 10 χρόνια σχέση επειδή με άκουσες που σου είπα "Προχωρήστε ή λήξτε το". Έγραψες τον "Ανταπαντοσπόρο" που μπορεί να χάθηκε, καθώς είναι αποθηκευμένος στο χαλασμένο λαπτοπ. Μου έδινες συμβουλές από την Ολλανδία (όχι μαστουρωμένη, ελπίζω). Σημείωσες το όνομα του Μαρνελάκη για να ψάξεις γραπτά του την επόμενη μέρα.


 "Τουλάχιστον αν όλα αυτά δε γίνονται από φόβο, ή από ανία, ή από συναδελφική διάθεση":



  
Μόνο φουσκωμένα λόγια και καμώματα και πόζες

Αν ήσουν ΕΝΑΣ άνθρωπος θα σε παντρευόμουνα. Εσύ δε χρειάζεται να κάνεις όλα αυτά, απλά να θες να είσαι εδώ. Δύσκολα πράγματα ε; Καλή καρδιά!