Προτάσεις εξόδου (όχι από την κρίση)

Λοιπόν, αναγνώστη,  επειδή έπεσε πολύ το - υψηλότατο κατά τα άλλα - επίπεδο του blog με την αναφορά στο φάρο πολιτισμού και νεοελληνικής βλαχομαγκιάς (ο οποίος παρουσιάζει πρωινάδικα τώρα στα γεράματα), αποφάσισα για αντιστάθμισμα να σου κάνω κάποιες προτάσεις που θα το ανεβάσουν λίγο. Το επίπεδο. (Προσοχή, ακολουθούν αρκετές απλήρωτες διαφημίσεις οπτικοοακουστικών θεαμάτων).

Ξεκινώντας με θέατρο, θα σου προτείνω μια παράσταση που...τελείωσε. "Η χαμένη τιμή της Katharina Blum" από την ομάδα Ubuntu ήταν μια εξαιρετική απόδοση του ομώνυμου βιβλίου του Χάινριχ Μπελ, το οποίο εκδόθηκε στη Γερμανία το 1974, αλλά σχεδόν 40 χρόνια μετά παραμένει απίστευτα επίκαιρο λόγω των κύριων θεματικών του αξόνων, όπως η τρομολαγνεία και ο κιτρινισμός του Τύπου. Όπως αναγράφει και ο ίδιος ο συγγραφέας στην αρχή του βιβλίου: " Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις του έργου είναι φανταστικές. Οι όποιες σκοπιμότητες δεν είναι ούτε τυχαίες, ούτε σκόπιμες, αλλά αναπόφευκτες..." Η Ε. στη σκηνοθεσία και η Μ. στην υποκριτική έδωσαν ρέστα. Μπορεί η συγκεκριμένη παράσταση να έκλεισε τον κύκλο της, αλλά αναζήτησε, αναγνώστη, τις επόμενες δουλειές της ομάδας Ubuntu. Αξίζει...


Μένοντας στο θέατρο και στα επίκαιρα κείμενα, θα σου μιλήσω για μια παράσταση που ευτυχώς παίζεται ακόμα και την οποία είδα δύο φορές πέρσι και ετοιμάζομαι να πάω για τρίτη φέτος. Οι "Χαλασοχώρηδες" του Αλ. Παπαδιαμάντη στο θέατρο Altera Pars εντυπωσιάζουν κυρίως για το πόσο επίκαιροι παραμένουν, 120 χρόνια μετά τη συγγραφή τους. Η ιστορία διαδραματίζεται στο νησί την τελευταία εβδομάδα βουλευτικών εκλογών. Ο Παπαδιαμάντης σατιρίζει τα πολιτικά και τα εκλογικά ήθη της εποχής και προβάλλει τις παθογένειες του νέου ελληνικού κράτους. Ψηφοφόροι και ψηφοθήρες έχουν μπροστά τους λίγες μέρες για να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν...Όλα τα παιδιά παίζουν εξαιρετικά, αλλά η αδυναμία μου είναι ο Ε. και η Ρ. Μην το χάσεις αναγνώστη!

Εξαιρετικό σου λέω

Από μουσική τώρα, για να είναι και ομαλή η μετάβαση, θα σου μιλήσω για μια μουσικοχορευτική πανδαισία με έντονα θεατρικά στοιχεία, η οποία περιφέρεται σε μπαράκια και χώρους πολιτισμού ανά την πόλη με το όνομα Retroll. Η Σ., συνοδευόμενη πότε από πιάνο και πότε από ακορντεόν, μας ταξιδεύει σε περασμένες εποχές με την υπέροχη φωνή της και ανάμεσα στα τραγούδια μας λέει ανέκδοτα, παίζει με το κοινό, θα περάσεις έκτακτα, αναγνώστη, να μου το θυμηθείς. Ο κόσμος συμμετέχει ενεργά, τραγουδάει, χορεύει (από μπλουζ και τσα τσα μέχρι μάμπο) και επιστρέφει σε άλλες δεκαετίες (πολύ νοσταλγία στην ανάρτηση ρε παιδί μου). Αν δε με πιστεύεις, πάρε ένα δείγμα.

Αν θέλεις πάλι να ακούσεις ρεμπέτικα από την καλύτερη φωνή της Αττικοβοιωτίας, να πας στο Ξέμπαρκο (Μπενάκη και Κωλέττη) Παρασκευή ή Σάββατο και να μείνεις στήλη άλατος από τη Β. Ευχαριστώ. (Σε αυτό το τελευταίο δε γράφω πολλά γιατί δε χρειάζεται. Πραγματικά. Πήγαινε και θα καταλάβεις).

ΚΑΙ Τετάρτες να έρχεσαι στο Zazzium, μη με αναγκάζεις να επαναλαμβάνομαι.

Αχ ρε ταλαίπωρε Serj τι σου έμελλε να πάθεις

με τη μόδα των κλαρινογαμπρών.