"Κι όμως είμαι ακόμα εδώ" και τέτοια

"Πάει, το έκλεισε το μαγαζί", "Ήθελε να φτάσει 40.000 views,  έτσι, για να αποδείξει σε διάφορα γατάκια ότι ΜΠΟΡΕΙ, και να το παρατήσει μετά", "δεν υπήρχε ποτέ μπλογκ, όλο αυτό ήταν ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις", "βαρέθηκε", "ξέμεινε από θεματολογία", "δεν έχει πια έμπνευση", και άλλα τέτοια ωραία και χαριτωμένα ψιθυρίζονται στους διαδρόμους του ελληνικού ίντερνετ, για την απουσία αναρτήσεων στο καλύτερο μπλογκ αυτής της χώρας.

Ε όχι, αναγνώστη! Απλώς ο Ιούνιος ήταν περίεργος μήνας (βασικά από το 2006 δεν υπάρχει σαν ανεξάρτητος μήνας αλλά σαν Μαιούνης, από το ομώνυμο φοιτητικό κίνημα, το δεύτερο μισό του Μάιουνη ήταν περίεργο λοιπόν). Αλλά είμαι ακόμα εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι, λιωμένο παγωτό, κολλάει στο χέρι και τα λοιπά, και πραγματικά, αναγνώστη, θυμάσαι εκείνη την περίοδο στα μέσα της δεκαετίας του '90 που τα επαρχιακά κλαμπίδια χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο άσμα των δύσμοιρων Ξύλινων Σπαθιών σαν "γέφυρα" από τα "ξένα" (τρέντυ μπιτάκια) στα "ελληνικά" (σκυλάδικα); Ταλαίπωρε Παυλίδη, τι σου έμελλε να πάθεις, δεν απορώ που όλα τα τραγούδια που έβγαλες μετά με τους B-Movies ήταν πιο αργά και από το replay, στη θέση σου ούτε εγώ θα διακινδύνευα να ρίξω νερό στο μύλο της αντίδρασης (που έλεγε και ο αείμνηστος Φλωράκης) γράφοντας ένα γρήγορο κομμάτι που μπορεί να είχε τη μοίρα του Λιωμένου του Παγωτού.

Για δοκίμασε να χρησιμοποιήσεις ΑΥΤΟ για "γέφυρα",

εξυπνάκια dj του επαρχιακού κλαμπιδιού. Δύσκολο έτσι;

Τέτοιο καιρό πέρσι, αναγνώστη, σου έγραφα για τις συναυλίες Χαρούλη και Μάλαμα και Θανάση που πήγα, και πως έχασα τους Gang of Four (φέτος το ξαναέκανα με τους Editors). Δε σου είπα βέβαια για το απόλυτο χάιλαιτ αυτών των συναυλιών, το οποίο έλαβε χώρα ΜΕΤΑ την περσινή συναυλία του Μάλαμα στο Βράχων, και το οποίο συνοψίζεται στη φράση: "Η -εντελώς αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη- αρπαγή του Iron Throne από τρέντυ μπαράκι στη Ναυαρίνου" Ναι, αναγνώστη, τζάμπα σκοτώνονται στο Westeros, ο Iron Throne βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη βεράντα του φίλου μου του Ν. , γιατί του τον χάρισα μεγαλόψυχα. Θα στην πω κάποτε αυτή την ιστορία (της αρπαγής, όχι της μετέπειτα δωρεάς), όταν νιώσω έτοιμος ψυχολογικά. Έτσι και φέτος, αν και ανέβηκα στο Βράχων τρεις φορές, δε θέλω να σου μιλήσω για τις συναυλίες αυτές καθεαυτές (αν και από όσο θυμάμαι καλές ήταν), αλλά για τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΝ ΤΟΥ ΜΑΛΑΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. Ιδού:

Πριν με κατηγορήσεις για ομοφοβία αναγνώστη, μάθε ότι
κατά 99% είναι straight ο άνθρωπος. Απλά λίγο εκκεντρικός

Μετά από αυτή τη φώτο είναι ιεροσυλία να συνεχίσω την ανάρτηση. Σε επόμενη θα επεκταθώ στον συναυλιακό μου Ιούνη. Σε αφήνω με ένα βίντεο που τράβηξα στον Χαρούλη (δες κι άλλα στο κανάλι μου στο ΓιουΤουμπ):

Η κάμερα κουνιέται επίτηδες, για να σε κάνω

να νιώσεις ότι βρίσκεσαι ΕΚΕΙ, αναγνώστη.

Υ.Γ.1 Αφιερώνεται στο σύντροφο και φανατικό αναγνώστη Σ., που με στήριξε σε μια δύσκολη στιγμή και μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω να επιτελώ το θεάρεστο έργο μου, αν και δεν γνωριζόμαστε προσωπικά. Ευχαριστώ!

Υ.Γ.2 Το ξέρω ότι έχουν πιάσει ζέστες και τα σκ πας για μπάνια αναγνώστη. Επειδή σε νοιάζομαι, αυτή την εβδομάδα δε θα βάλω μουσική Σάββατο αλλά Παρασκευή, στην Πινέζα (Σολωμού και Μπόταση). Ψήσου, θα βάλω και Editors σαν ένα σιωπηλό συγγνώμη που δεν πήγα στο Eject.

Γλυκό κομμάτι, αν μη τι άλλο.

ΘΥΜΑΣΑΙ V

Ο Χίτλερ όταν αποφάσισε να αναβάλλει για λίγο την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση μέχρι να "ξεμπερδέψει ένα λεπτό" με ένα νησί στη Νότια Ελλάδα.

Ο Παναθηναϊκός όταν δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του Νικοπολίδη.

Το ΚΚΕ όταν υπέγραψε τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Οι Metallica με το Load και το Reload.

Ο Μουζουράκης που βγάζει δίσκους.

Το Τείχος που πήγε κι έπεσε το '89.

Ο Ρομπ ο Σταρκ που πήγε στον Κόκκινο Γάμο.

Το κούρεμα των Beatles.

Το ΚΚΕ με τη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη.

Ο Ενρίκο Μπερλίνγκουερ με τον "ιστορικό συμβιβασμό"

Ο Κολόμβος που έψαχνε τις Ινδίες δυτικά της Ευρώπης.

Ο Γκύντερ Γκρας που ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος στην εφηβεία του.

Ο Ian Curtis που αυτοκτόνησε τόσο νωρίς. Και ο Nick Drake. Και ο Μαγιακόφσκι.

Η Μποφίλιου στο lineup του Rockwave.

Η ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΣΤΟ LINEUP ΤΟΥ ROCKWAVE.

Η Didi Music που συμπεριέλαβε την Μποφίλιου στο Rockwave.

Η ανάληψη καθηκόντων "Χεριού του Βασιλιά" υπό του αξιότιμου Ned Stark.

Ο Ρασκόλνικωφ με το τσεκούρι του.

Ο Αρχιδούκας Φερδινάνδος που πήγε στο Σεράγεβο για επίσκεψη το 1914.

Ο John Lennon που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη.

Το Πατρινό Καρναβάλι.

Το μουστάκι των χίπστερ.

Ο Αβραάμ Λίνκολν που πήγε στο θέατρο.

Η Νατάσα στην Μαλακάσα.

Εγώ τα τελευταία 35 χρόνια. Αλλά ξέρεις κάτι, αναγνώστη; Όπως λέει και ο Frankie, "regrets, I've got a few / But then again, too few to mention"...

Όχι too few, πολλές λέω - None.

Κι από την αρχή να ξαναζούσα, τα ίδια θα έκανα. Αρκεί να μου υποσχόσουν ότι κάποιο φθινόπωρο θα πηγαίναμε για κάποιον καφέ.

Ετυμολογία

Κάστρο (το) : 1) Περιτοιχισμένο κτίσμα που χρησίμευσε από αρχαιοτάτων χρόνων για την κατοικία των τοπικών αρχόντων ή ακόμα και βασιλιάδων. Χαμηλής ενεργειακής κλάσης παρά τους χοντρούς τοίχους, καθώς τα παράθυρα, όταν υπήρχαν, ήταν πολύ μικρά. Στο υπόγειο βρίσκονταν συνήθως τα μπουντρούμια όπου και διέμεναν οι υψηλοί "καλεσμένοι" του άρχοντα. Γύρω γύρω η τάφρος (ή "τέφρα" όπως την αποκάλεσε μια φίλη κάποτε), με κροκόδειλους ή άνευ. Η "καρδιά" του κάστρου ήταν η μεγάλη αίθουσα, όπου γίνονταν οι ακροάσεις, τα τσιμπούσια και γενικά το όλο τζέρτζελο.

Τέτοια φάση, αναγνώστη

2) Τριώροφη μεζονέτα πίσω από το Μουσείο με θέα σε Λυκαβηττό, Στρέφη και Ακρόπολη όπου έλαβε χώρα το μυθικό πάρτυ στα τέλη Μάη του 2014 (αποκαλούμενο εφεξής "Το Πάρτυ"). Το Πάρτυ λοιπόν, ανταποκρίθηκε με το παραπάνω στις υψηλές προσδοκίες που είχε δημιουργήσει ο μύθος που το περιέβαλλε πριν καν ξεκινήσει. Μέχρι και σήμερα, 3 μέρες μετά, συναντάω κόσμο που μου μιλάει για Αυτό κι εγώ δεν τους είδα καν εκεί, με τόσο κόσμο που είχε... Τηρήθηκε, όσο μπόρεσα να διαπιστώσω, ο δεκάλογος που περιγράφεται εδώ, αναγνώστη, οπότε όλα πήγαν καλά. Για τη μουσική δε θα μιλήσω, δεν θέλω να περιαυτολογήσω, δεν είναι σωστό, αλλά το feedback ήταν θετικό γενικά.

[Στο σημείο αυτό θέλω να αποθεώσω τον Δ. που τον άφησα στο πόδι μου για 5 λεπτά μέχρι να πάω τουαλέτα και στο διάστημα αυτό πρόλαβε να απαντήσει σαν Σπόρος σε τύπισσα που ήρθε να δώσει συγχαρητήρια για τη μουσική, να κλείσει την εν λόγω μουσική για να κάνει μια άλλη τύπισσα μια ανακοίνωση, και γενικότερα περισσότερα πράγματα από εμένα που καθόμουν εκεί τις υπόλοιπες 5 ώρες..]

Πρέπει να παραδεχτείς ότι 

φαίνονται να περνάνε καλα

Ξέρεις όμως ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Θα μπορούσε να είχε λιγότερο κόσμο Το Πάρτυ, λιγότερο κέφι,  να μην τελείωνε στις 7 το πρωί, τίποτα από όλα αυτά να μην είχε γίνει. Θα μπορούσα να είχα βάλει σε repeat αυτό το κομμάτι (κακό πράγμα το repeat γενικά, δε συμφωνείς, αναγνώστη;) και να τους είχα διώξει όλους.

Αυτό το I need you, I don't need you

το λέει πολύ στοιχειωτικά ο κύριος αυτός

Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία λοιπόν - αφού εσύ δεν ήσουν εκεί.

Υ.Γ.  Αναγνώστη, πέρνα την Παρασκευή από την Πινέζα (Σολωμού και Μπόταση) που θα έχουμε trash party. Και πάμε Αναιρέσεις Σάββατο και Κυριακή, 2/3 μέρες καλά είναι, ναι; Ναι. Ευχαριστώ.