Χάπι Μπέρθντευ




Γιατί μπορώ. Γιατί έτσι αποφάσισα. Γιατί στη δίνει που χρησιμοποιώ τις εκφράσεις - σήμα κατατεθέν σου. Γιατί τουλάχιστον μια φορά σε ΚΑΘΕ μας έξοδο θα παρεξηγηθείς με κάτι που θα πω και θα μουτρώσεις και θα με αγριοκοιτάξεις και εγώ θα ψαρώσω και θα φοβηθώ ότι δε θα μου ξαναμιλήσεις ποτέ και τι θα κάνω εγώ χωρίς τη φίλη μου τη Β.; Γιατί έχεις γενέθλια και είμαι μακριά και δε μπορώ να σου δώσω δώρο και αντ' αυτού θα πάρεις μια ανάρτηση αφιερωμένη στο πολύπλοκο, κυκλοθυμικό, πανέξυπνο, αστείο τυπάκι που εσύ ονομάζεις "εαυτό" και οι γύρω σου "κουκουβάγια". Γιατί το γνωστό μαγαζί στη Μπενάκη δεν είναι το ίδιο από τότε που σταμάτησες να δουλεύεις εκεί. Γιατί αποκαλείς τα μαγαζιά των Εξαρχείων όχι με το κοινό, μπανάλ τους όνομα, όπως όλος ο λαουτζίκος, παρά με το μικρό του αφεντικού τους (ή του πιο εμβληματικού/ης σερβιτόρου/ας). Γιατί μπορείς. Γιατί έτσι αποφάσισες. Με αυτή τη λογική το καλοκαίρι του 2013 έπρεπε να λέμε "πάμε στη Β.", όχι "πάμε στον Τζ.". Γιατί δεν το κάναμε; Γιατί δεν είμαστε εσύ. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι εσύ, ακόμα και για σένα φαντάζομαι. Η ενέργεια που βγάζεις σε μια τυπική σου μέρα θα μπορούσε να ηλεκτροδοτήσει μια μικρή κωμόπολη - παραθαλάσσια, με τα ερ κοντίσιον να δουλεύουν στο φουλ. Και δεν είναι αρκετή αιτιολογία η ηλικία - τα 24 δεν είναι και 18!


(Το ξέρεις ότι κάπου μέσα στην ανάρτηση θα έγραφα το 24 γιατί περίμενα μήνες να αναφερθώ σε σένα ως η ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΧΡΟΝΗ φίλη μου, έτσι δεν είναι;)


Γιατί κανονίζουμε μεγαλεπήβολα σχέδια εξόδων που μετά ακυρώνονται μέσα σε χρονικό διάστημα αντιστρόφως ανάλογο του χρόνου που σπαταλήσαμε να τα καταστρώσουμε. Όχι μόνο με δική σου υπαιτιότητα, να τα λέμε αυτά. Γιατί για μια περίοδο ανακηρύχτηκα επίτιμος δημότης Μπραχαμίου - Δάφνης - Αγίου Δημητρίου. Γιατί ήσουν εκεί όταν σε χρειάστηκα, κι όταν σε χρειάστηκα λίγο παραπάνω, ήσουν πιο πολύ εκεί. Γιατί ακόμα περιμένω το υπερτέλειο κείμενό σου που θα ανέβει σαν ανάρτηση σε αυτό εδώ το μπλογκ. Γιατί τον Σεπτέμβρη θα πάρεις πτυχίο αλλά δε θα αλλάξει τίποτα, μη φοβάσαι. Γιατί μου έμαθες αυτό:



Το μικρό είναι όντως πανίσχυρο,
είχες δίκιο. Όπως πάντα. Έχεις.


Γιατί πίνεις μόνο ούζο και κρασί και αβάνα κόλα, όπως η αγάπη μου. Ψέμματα - προτιμάς να πίνεις αυτά αλλά έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να λιώσεις μέχρι και με τσέρυ. ΜΕ ΤΣΕΡΥ. Γιατί μπορείς. Γιατί έτσι αποφάσισες. Γιατί εκνευρίζεις τη Μουνάρα. Γιατί όποια φίλη σου τύχει να έχει ψυχολογικά, ξέρει σε ποια κουκουβάγια να απευθυνθεί για να της τα λύσει. Γιατί το "μμμμμμ" με ταυτόχρονη ανύψωση των χεριών σφιγμένων σε γροθιές στο ύψος του προσώπου είναι τόσο trademark που πρέπει να κατοχυρώσεις πατέντα. Γιατί γνωρίζεις κόσμο σε δέκατα δευτερολέπτου και όλοι σε συμπαθούν. Γιατί θα βρούμε ίδιο κόκκινο φουλάρι και θα στο πάρω δώρο, στο υπόσχομαι.


(Τώρα που το σκέφτομαι, αν ήμουν στην Αθήνα θα σου έπαιρνα για δώρο τον "Ερωτευμένο Φοιτητή". Με ιδιόχειρη αφιέρωση από τον συγγραφέα).    



Γιατί από πέρσι, που σε πήρα τηλέφωνο για χρόνια πολλά την ώρα που έστηνες σκηνή και με ξεπέταξες στο πεντάλεπτο, μέχρι φέτος έχουμε διανύσει πολύ δρόμο. Χρόνια πολλά Β.




We 've come a long long way together, through the hard times and the good
I have to celebrate you baby, I have to praise you like I should

The beach tribes (μέρος δεύτερο)



Αφού σε άφησα να περιμένεις επί ένα χρόνο, για να δοκιμάσω τα όρια της αντοχής σου και της αγάπης σου στο μπλογκ, αναγνώστη, συνεχίζω με τις φυλές της παραλίας. (Οι τρεις πρώτες κατηγορίες υπάρχουν εδώ, για τους ξεχασιάρηδες...). Πάμε λοιπόν.

4) Νεοχίπηδες. Τσίτσιδοι ή με ένα παρεό (για το εφέ και όχι για να καλύπτει κάτι), ελεύθερο camping, τζίβες, τζιβάνες, σε αέναη αναζήτηση της καλύτερης "καβάτζας" για να μην χτυπάει ήλιος τη σκηνή, πόσιμου νερού γιατί είναι απαραίτητο για την επιβίωση, και πολυάριθμης παρέας αντίθετου φύλου για να μην πάνε χαμένες τόσες κιθάρες που κουβάλησαν στο νησί.  Κοινό σημείο με τους κλαρινογκόμενους το τατουάζ, το οποίο όμως στην κατηγορία αυτή ενισχύεται με διάφορα piercing. Απαραίτητο αξεσουαρ το (πολιτικό) βιβλίο, το οποίο συνήθως παίρνει τον αέρα του στο νησί και γυρίζει αδιάβαστο στην Αθήνα.

Ηλικία: 18 - 50
Μουσική: Μάλαμας, Θανάσης, Χαρούλης, Ροκ, Μεταλ
Καφές: Ελληνικός (φτιαγμένος στο γκαζάκι)
Ποτό: Ρακή - Τσίπουρο - Μπύρες
Υδροβιότοποι: Γαύδος, Κάτω Κουφονήσι, Σχοινούσα, Δονούσα, Ανάφη (δυστυχώς)




Για να μην παρεξηγηθώ, το ελεύθερο κάμπινγκ τα σπάει,
με τα ποζέρια από τα Β.Π. που αφήνουν το μέρος χάλια τα έχω.



5) Οικογενειάρχης Ελληνάρας που έχει ζαλώσει τη γυναίκα του με την ομπρέλα, το ψυγείο, τα παιδιά, τη μάνα του, την αθλητική εφημερίδα, τα ταπεράκια με το φαγητό, τα καρεκλάκια και αυτός βαδίζει αρειμάνιος στην άμμο κρατώντας μόνο τα κλειδιά του αυτοκινήτου, που είναι Nissan αλλά έχουν μπρελοκ Mercedes, ψάχνοντας το κατάλληλο σημείο να "στήσουμε", το οποίο κατάλληλο σημείο κατά προτίμηση είναι δίπλα σε κοριτσοπαρέα, χωρίς κανένα προφανή λόγο. Καπνίζει συνέχεια και πετάει τα αποτσίγαρα στην άμμο, φωνάζει το beach boy "μικρέ", ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και τώρα πια Χρυσή Αυγή, θάνατος.

Ηλικία: 35-70
Μουσική: Βαριά Σκυλάδικα
Καφές: Οτι φτιάξει η γυναίκα στο σέικερ.
Ποτό: Αν έχει φέρει από το σπίτι κάτι, αλλιώς τίποτα.
Υδροβιότοποι: Παντού όμως.  



Την αφίσα αυτή την έχει ακόμα 
στο σπίτι του ο άνθρωπος μας.


6) Γυμνασιολυκειόπαιδα. Κοίτα, αναγνώστη, σε αυτό το μπλογκ έχω γράψει για Ατενίστας, για χίπστερ, για μουστάκια, για εκμάθηση γιαπωνέζικων σε ένα χρόνο, για νεοχίπηδες (Βαλτετσίου και Γαύδου), για κάγκουρες, για ληστές κινητών, για πασοκονεοδημοκράτες, για τον Πέτρο Κωστόπουλο, για τζημερικούς, αλλά όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο. Τη φρίκη αυτής της κατηγορίας δεν μπορώ να την αποτυπώσω γραπτά. Θα πω μόνο ότι αποτελούνται από 4 άτομα και πάνω ΠΑΝΤΑ, και ότι ο Φαραώ θα προτιμούσε τη βροχή από ακρίδες με κλειστά μάτια, αν του δινόταν η επιλογή.  

Ηλικία: 13-17
Μουσική: Κάτι σφίχτες ραπάρουν σαν να σφίγγονται στην τουαλέτα και κάτι τσόλια νιαουρίζουν. Mad Tv.
Καφές: Ναι
Ποτό: Ναι
Υδροβιότοποι: Σε όποια παραλία πάει λεωφορείο.

Συνεχίζεται (δεν ξέρω πότε, μπορεί του χρόνου τέτοιες μέρες..)

Περί Ντιέγκο και άλλων Αργεντίνων





Είναι Ιούνιος του 1986, είσαι 7 χρονών, και είσαι σε μια συγκέντρωση σε φιλικό σπίτι και οι "μεγάλοι" βλέπουν τελικό Μουντιάλ, Δυτική Γερμανία εναντίον Αργεντινής. Είναι όλοι με τη Δυτική Γερμανία, εκτός από τον πατέρα σου, ο οποίος δεν ασχολείται με μπάλα, αλλά από τη στιγμή που δεν είναι η Ανατολική Γερμανία στον τελικό και έχει προηγηθεί και η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Μάγκι στα Φώκλαντς, είναι με την Αργεντινή φυσικά. Ένας εναντίον όλων, δύο δηλαδή, γιατί κι εσύ βλέπεις από τη μία μια ομάδα με μαλλιάδες και έναν κοντούλη που στριφογυρίζει σαν σβούρα και ζαλίζει τους Γερμανούς, ενώ στον προημιτελικό έχει βάλει στους υπερόπτες ιμπεριαλιστές Άγγλους δύο γκολ, ένα με το χέρι και ένα που έμεινε στην ιστορία σαν το "γκολ του αιώνα", και από την άλλη κάτι ξανθούς μαντράχαλους που έχουν πολλά ονόματα (Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε, Φέλερ, Βέλερ, Βόλερ, αλλιώς τον λέγανε κάθε φορά που έπαιρνε μπάλα κλπ) και σε μπερδεύουν. Προηγούνται λοιπόν τα αλάνια 2-0, ισοφαρίζουν οι γερμαναράδες 2-2 με 2 κόρνερ, και μετά, στο '86, γίνεται αυτό:



Είναι έκδηλη η απογοήτευση του 
γερμανόφιλου Διακογιάννη, αναγνώστη



Είναι Ιούλιος του 1990, είσαι 11 χρονών, το τείχος έχει πέσει (αλλά οι 2 Γερμανίες δεν έχουν ενοποιηθεί ακόμα), μαζεύεις μανιωδώς τα χαρτάκια της Panini, βλέπεις όλους τους αγώνες στην τηλεόραση, ο Ντιέγκο και ο Κανίγκια έχουν ξεπαστρέψει τους μισητούς Βραζιλιάνους στους 16, ο Γκοικοετσέα έχει πιάσει 2 πέναλτι στον ημιτελικό με τους Ιταλούς και έχουμε επανάληψη του τελικού του 86. Αλλά η FIFA έχει ξεκάθαρη προτίμηση για το ποιος πρέπει να το πάρει αυτή τη φορά, και ο μεξικάνος διαιτητής, αφού έχει αποβάλλει παίκτη της Αργεντινής, δίνει ένα πέναλτι που δε θα έδινε ούτε ο Μαρινάκης. Υπέρ του Ολυμπιακού. Στο Καραΐσκάκη. Στο '90 ενός ντέρμπυ που κρίνει πρωτάθλημα. Αλλά ο Μεξικάνος το έδωσε και οι Γερμανοί κέρδισαν 1-0 κι εσύ δεν έτρωγες 2 μέρες από τη στενοχώρια.




Καταραμένε Μεξικάνε 


Εκτός όλων των άλλων, αναγνώστη, ο Ντιέγκο απέκλεισε την Ιταλία στον ημιτελικό σε αγώνα που έγινε στη Νάπολη και πάνω από τους μισούς Ιταλούς στις κερκίδες ήταν μαζί του, οπότε μετά, εντελώς τυχαία, ήρθαν στην επιφάνεια "σκάνδαλα" που τον αφορούσαν, χρήση κόκας δηλαδή και πάρτι με μοντέλα, πράγματα που στην Ιταλία θεωρούνται ανεπίτρεπτα, αν είσαι ποδοσφαιριστής τουλάχιστον και αν εκπροσωπείς το φτωχό Νότο απέναντι στον πλούσιο Βορρά, γιατί αν είσαι καναλάρχης και κάνεις ακριβώς τα ίδια γίνεσαι πρωθυπουργός. Πάνω από μια φορά. (Τι γίνεται Σίλβιο, όλα καλά;).


Ακολούθησαν και άλλα Μουντιάλ, πήρε 2 και η "επιθετική, φαντασμαγορική, θεαματική" εθνική ομάδα της χώρας που αρχίζει από Β. (το ένα στα πέναλτι και το άλλο με 2-0, τόσο επιθετικά, φαντασμαγορικά, θεαματικά), σε άλλα 2 ξεφτιλίστηκε απ΄τους Γάλλους και τον μέγα Ζιζού, πήρε κι ένα η Ισπανία αλλάζοντας τόσες πάσες που οι αντίπαλοι βαρέθηκαν να παίζουν και είχαν ψιλοαράξει και το έτρωγαν στο τέλος, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τη σημερινή επανάληψη του έπους του '86 και της ντροπής του '90. 


Ένα είναι σίγουρο - οι Αργεντίνοι δε θα φάνε 7 όπως οι άλλοι στον ημιτελικό.



Στο 2-0 θα αρχίσουν τα τάκλιν στην καρωτίδα. Και 7 παίκτες να μείνουν από τις κόκκινες, 2-0 θα το χάσουν στα χαρτιά.  



Δείχνει στον Φιντέλ το τατού "Φιντέλ"
Πόσο μα πόσο θεός; Πάρτε το γι' αυτόν.


Υ.Γ.1 Στις προβλέψεις μου στο "Αυτό το Μουντιάλ είναι δικό τους και δικό μας"  έπεσα μέσα σε όλες, εκτός από τον ημιτελικό Γερμανία - Βραζιλία. Αλλά δεν πρόλαβε να βοηθήσει και ο διαιτητής τους Βραζιλιάνους, σαν στραγάλια τα έτρωγαν οι άχρηστοι ζογκλέρ τα γκολ.

Υ.Γ. 2 Παρά τη ζέστη και τη γενικότερη συγκυρία, η Παρασκευή στο Βα Μπένε ήταν ένας θρίαμβος. Ανανεώνουμε το ραντεβού, αναγνώστη, για την Τρίτη 15/7 στο ίδιο μέρος και ώρα, και με κάποια γενέθλια-έκπληξη...


Έλα και θα ανακαλύψεις ποιος/α έχει 
γενέθλια, δεν μπορώ να στο πω από εδώ..

Αυτό το Μουντιάλ είναι δικό τους και δικό μας




Τώρα που (επιτέλους) αποκλείστηκε η Εθνική Ελλάδας από το Μουντιάλ, η μονοπρόσωπη συντακτική ομάδα του μπλογκ αποφάσισε να ασχοληθεί για λίγο με τη διοργάνωση αυτή, αίροντας το σκληρό εμπάργκο που είχε επιβάλλει, για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, στο σχολιασμό της, . Οι ενστάσεις παραμένουν βέβαια, οπότε δεν θα αποδοθεί στο γεγονός σημασία μεγαλύτερη της μιας ανάρτησης (ανάρτηση η οποία θα εξηγήσει λιτά και περιεκτικά τους λόγους που θα το πάρει η ...)



Οι 8 ομάδες των προημιτελικών είναι γνωστές. Από αυτές, οι Γερμανοί κατεβαίνουν στο πεδίο της μάχης οπλισμένοι με το κύριο χαρακτηριστικό τους, το οποίο είναι ότι σπάνε τα νεύρα των αντιπάλων κερδίζοντας in extremis, στα πέναλτι, στην παράταση, στο χριστουγεννιάτικο αγώνα στα χαρακώματα το 1914, παντού και πάντα όταν διακυβεύεται κάτι σημαντικό (ή και ασήμαντο) τέλος πάντων. Η πρωσική πειθαρχία που μετέτρεψε ένα κρατίδιο των αρχών του 19ου αιώνα σε πανίσχυρη οικονομικά και στρατιωτικά ευρωπαϊκή δύναμη η οποία ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους - και τους έχασε και τους δύο, κυρίως επειδή δεν χτυπήθηκαν πέναλτι στο τέλος - ζει και βασιλεύει και την καθιστά πάντα υπολογίσιμη αντίπαλο.

Πρόβλεψη: Ήττα από την Βραζιλία στον ημιτελικό. Πιθανότατα με διαιτητικά εγκλήματα. Τρίτη θέση.


Οι Γάλλοι πάλι, είναι κατά τι συμπαθέστεροι, κυρίως επειδή οι λεπενικοί βγάζουν αφρούς με την εθνική ομάδα καθώς η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών που την απαρτίζουν είναι παιδιά μεταναστών. Στα δύσκολα όμως λυγίζουν σαν βούτυρο, τους δε Γερμανούς έχουν να τους κερδίσουν σε σημαντικό αγώνα από ... πάντα. Το καλύτερο που έκαναν ήταν να φέρουν ένα ηρωικό Χ στη μάχη του Μάρνη, 100 χρόνια πίσω, αλλά πριν και μετά από αυτό μετράνε συνεχόμενες ήττες, από το 1814 και το Βατερλό μέχρι και σήμερα, παράδοση 200 χρόνων δηλαδή, ούτε ο Ολυμπιακός στην Τούμπα δεν έχανε επί τόσα χρόνια, καμία τύχη στα Γαλλάκια, κρίμα τα παιδιά, τα ευχαριστούμε που πέρασαν να πουν ένα γεια πάντως, δεν ενόχλησαν. Και αποτέλεσαν και αφορμή, μαζί με τους Γερμανούς, για αυτό το εξαιρετικό κόμικ.

Πρόβλεψη: Αποκλεισμός από τη Γερμανία στον προημιτελικό - και η Αλσατία και η Λωρραίνη δώρο.



Η Κόστα η Ρίκα (η Διαλυνά) επιτέλεσε το καθήκον της στη διοργάνωση, αποκλείοντας τη χώρα οι οπαδοί της οποίας παρουσιάζουν τέτοια νοητική υστέρηση ώστε εκτός από αρχαίοι Έλληνες, τσολιάδες και άλλα τέτοια γραφικά, εμφανίζονταν στις κερκίδες ντυμένοι και σαν...Ρωμαίοι, με κόκκινες χλαμύδες και δάφνινα στεφάνια, γιατί αυτό βρήκαν στη Βραζιλία τα παιδιά, τι να κάνουν; Ζώα. Αυτή τη στιγμή δεν είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι στον επερχόμενο αγώνα με την Ολλανδία γιατί γελάνε ακόμα όταν θυμούνται το στυλ του κάγκουρα Μήτρογλου και του καραφλομαλλιά Φάνη Γκέκα, ο οποίος αποσυντόνισε και τους Ιάπωνες στο αντίστοιχο παιχνίδι με το τατουάζ του που έγραφε "η γροθιά του κρύου δολοφόνου"  χωρίς κανένα προφανή λόγο. Φάνη, έπρεπε να γράψεις "Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη" με τη φάτσα του Κωνσταντάρα από κάτω.

Πρόβλεψη: Αποκλεισμός από την Ολλανδία στους 8 - δεν πειράζει παιδιά, στην καρδιά μας είστε νικητές.


Ολλανδία. Μια από τις Κάτω Χώρες. Σημαντικές πόλεις το Αμστελόδαμο, το Ρότερνταμ, η Χάγη. Σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες η ελεύθερη διακίνηση και κατανάλωση μαριχουάνας στα κόφι σοπ και η έκθεση των εκδιδόμενων γυναικών σε βιτρίνες. Αγαπημένος προορισμός των νεοχίπηδων ΚΑΙ των χίπστερ, η δεύτερη περιοχή του κόσμου που θα εκμηδενιστεί με πυρηνικά μετά τη Βαρκελώνη όταν γίνω παγκόσμιος δικτάτορας (του προλεταριάτου, μην τρελαίνεσαι αναγνώστη). Καντάρια μπάλα, αλλά λούζερ από τους λίγους. Την ευχαριστούμε που διέσυρε τους αλαζόνες Ισπανούς στην πρεμιέρα και της ευχόμαστε καλό ταξίδι γυρισμού μετά τον ημιτελικό.

Πρόβλεψη: Τα είπαμε, ήττα στον ημιτελικό από την Αργεντινή. Και στον μικρό τελικό από τη Γερμανία. Τέταρτη θέση, και πολύ τους είναι. Λουζερ.




Φαινομενικά άσχετο μουσικό διάλειμμα
(φτάσαμε στη μέση αναγνώστη, κουράγιο)


Οι Βέλγοι έφτασαν ως εδώ αθόρυβα, και το ίδιο αθόρυβα θα αποκλειστούν εύκολα από την Αργεντινή στον προημιτελικό. Το κόλπο που έχουν εφαρμόσει μέχρι τώρα, το ότι κρύβονται δηλαδή ομαδικά πίσω από την κόμμωση του Fellaini και εμφανίζονται ξαφνικά εκεί που δεν τους περιμένεις, δε θα πιάσει στον εν λόγω αγώνα, καθώς ο Μέσι είναι κοντός και θα τους βλέπει. Αν ο προπονητής τους δεν είχε εμμονές και ξεκίναγε την παιχτούρα τον Μιραλάς βασικό, θα είχαν καλύτερη τύχη: Θα αποκλειόντουσαν και πάλι, αλλά δύσκολα, όχι εύκολα. 

Πρόβλεψη: Στάση Αρτζεντίνα, ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας.   


Κολομβία: Προτεκτοράτο των ΗΠΑ στη Λατινικη Αμερική, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των FARC εδώ και 50 χρόνια, είναι πολλά τα λεφτά Άρη, παγκόσμιος πρωταθλητής στην παραγωγή κόκας, πέθανε και ο Μάρκες φέτος, παίζουν με τους οικοδεσπότες, θέλετε κι άλλα; Adios amigos.

Πρόβλεψη: Αποκλεισμός από τη Βραζιλία στον προημιτελικό, Ευχές να μη δολοφονηθεί κανένας παίκτης της στο γυρισμό, όπως έγινε μετά το Μουντιαλ του 1994 με τον Αντρές Εσκομπάρ. 


Οι Βραζιλιάνοι διεκδικούν επάξια το έπαθλο της πιο αντιπαθητικής εθνικής ομάδας του πλανήτη. Από τον πιο επιφανή εκπρόσωπό τους, τον Πελέ, που έχει γίνει χρόνια τώρα λακές της εξουσίας και τεράστιος γλείφτης, μέχρι τον τελευταίο οπαδό τους (ο οποίος μένει στον Πειραιά, είναι Ολυμπιακός και Χρυσαυγίτης, ναι, τέτοιοι υποστηρίζουν τη Βραζιλία, δε σηκώνω κουβέντα επ' αυτού), αποπνέουν μια σιχαμάρα. Χωρίς να αφήνω την προσωπική μου γνώμη να θολώσει την κρίση μου, θέλω να αποτύχουν παταγωδώς, αλλά όχι πριν τον τελικό. Έτσι, για να πονέσει πιο πολύ.

Πρόβλεψη: ΉΤΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ.


Αργεντινή: Ή όπως θα την αποκαλούν τα διεθνή ΜΜΕ από το βράδυ της 13/7, "παγκόσμια πρωταθλήτρια". Το θέμα είναι να μη χάσει πολλές δυνάμεις με τα Βέλγια και τις Ολλανδίες για να ρίξει τεσσάρα στον τελικό στους αντιπαθητικούς μέσα στο σπίτι τους. Ζω για τη στιγμή που θα φωνάξει ο Μέσι τον Ντιέγκο να το σηκώσουν μαζί, και ο τελευταίος θα δείχνει στις κάμερες τα τατου του Κάστρο και του Τσε (ξέρω ότι δε θα γίνει γιατί ο Λέο είναι λίγο φλωράκι και θα κωλώσει αλλά άσε με να ονειρεύομαι, αναγνώστη). Όπως και να έχει, campeones, campeones....

Πρόβλεψη: do it like caniggia...Ο τρίτος ο τίτλος θα είναι ο τελικός, μοβόρος νικηφόρος και κομμουνιστικός.


Είχε παίξει Βραζιλία στο στοίχημα 
ο σπίκερ, δεν εξηγείται αλλιώς

Υ.Γ.1 Αναγνώστη, δε θέλω να σε πάρω στο λαιμό μου. Όσα έγραψα θα γίνουν, αλλά αν τα παίξεις στο στοίχημα το κάνεις με δική σου ευθύνη...Για περισσότερες λεπτομέρειες, διευκρινήσεις, ακριβή σκορ, πέρνα να τα συζητήσουμε από κοντά, την Πέμπτη 3/7 στο Βα Μπένε (Μπενάκη και Βαλτετσίου) και την Παρασκευή 4/7 στην Πινέζα (Σολωμού και Μπόταση), όπου θα βάζω μουσική. Ευχαριστώ.

Υ.Γ.2 Και μην ακούω δικαιολογίες ότι την Παρασκευή έχει Μουντιάλ. Αφού ξέρεις πλέον τι θα γίνει, βγες να πιεις κανένα ποτό και να ακούσεις μουσικάρες...



Μου το αφιερώνει η Βραζιλία αλλά εγώ εκεί,
ασυγκίνητος: Die, die, die my darling...