Dj εδώ, dj εκεί, που είναι ο dj;




Ακούγοντας This Will Destroy You (το "σαουντρακ της αναμονής", όπως είχα βαφτίσει τον ομότιτλο δίσκο τους αναγνώστη, την περίοδο που τον άκουγα σε repeat περιμένοντας με τις ώρες σε ένα νοσοκομείο να τελειώσει μια δυσάρεστη διαδικασία στην οποία υποβαλλόταν ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο επί μήνες) γράφω την 95η ανάρτηση, λίγο πριν τα 50.000 views, λίγο πριν τα 2 χρόνια ζωής του μπλογκ. Και θα μου πεις "τι με νοιάζει εμένα, αυτοαναφορικέ τύπε;", αναγνώστη; Και θα έχεις και τα δίκια σου.



Ο τρόπος που "χτίζεται" το κομμάτι
με ξεπερνάει κάθε φορά που το ακούω


Αλλά δεν ξέρω τι να σου γράψω, αναγνώστη. Μπορεί να είχα προβλέψει ότι το μπλογκ θα ζήσει χρυσές εποχές με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά αυτοί εδώ δε με εμπνέουν όσο οι προηγούμενοι. Μέχρι τώρα δηλαδή, γιατί εκκρεμεί ο μεθαυριανός εορτασμός της 25ης Μαρτίου στο Σύνταγμα, όπου αν δω τον Καμμένο να κρατάει τη Ζωή για να κάνει φιγούρες στο τσάμικο, θα έχω υλικό για τρεις (τουλάχιστον) αναρτήσεις. Οπότε προς το παρόν θα συνεχίσω την αυτοαναφορικότητα και θα σου παρομοιάσω τα μαγαζιά που έχω παίξει (ή θα παίξω) μουσική με τύπους ανθρώπων:

1) Zazzium (Ιπποκράτους και Διδότου): Όπως ο πρώτος σου έρωτας - και λάθη θα κάνεις, και βιαστικός θα είσαι, και θα ενθουσιαστείς υπερβολικά για το δικό σου (και δικό της) καλό, και θα χωρίσετε άσχημα, χωρίς ποτέ να καταλάβει κανείς από τους δυο σας το γιατί. Έκλεισε. Αλλά οι Πέμπτες του θα μείνουν στην ιστορία. Υπό την έννοια ότι θα διδάσκονται στα σχολεία μια μέρα, αναγνώστη.


2) Πινέζα (Σολωμού και Μπόταση): Είσαι Εξαρχειώτης ρε παιδί μου. Κανονικός όμως, μένεις πέριξ της πλατείας, όχι κανένας φλώρος Νεαπολίτης (Εξαρχείων). Με τα τατού σου, τα πίρσινγκ σου, τα μπυρόνια σου, τη ροκιά σου, την τρέλα σου. Δε σε νοιάζουν τόσο οι κανόνες και οι νόρμες. Κι έρχεται ένας (καλός) μάγος και σε μεταμορφώνει από άνθρωπο σε μαγαζί. Ε, Πινέζα θα σε κάνει.


3) Κούσκο (Μεσολογγίου και Κωλέττη): Η πρώτη καταξίωση - πήρες πτυχίο σαν να λέμε. Ιστορικό μαγαζί, μέλος του γνωστού δίπολου "Κουσκοπωλείται", πολύ πριν ανοίξουν άλλα 345 μαγαζιά στη γύρω περιοχή και το δίπολο γίνει πολυεστιακό γυαλί μυωπίας, σαν αυτά που φοράνε οι χίπστερ στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. Συγκίνηση και αναπόληση και απόδειξη πως ένα μαγαζί που εσύ (και όλο το φοιτηταριάτο της Αθήνας μαζί με σένα) έχεις συνδυάσει με καφέ και ηλιόλουστα μεσημέρια μπορεί να μετατραπεί σε μπαρ γεμάτο από κόσμο που χορεύει. Μπορεί, αν παίζεις εσύ μουσική. ("Σιγά ρε φίλε - Κι όμως, αλήθεια λέω, έχω και φωτογραφίες - Να τις δω - Δεν κάνει εδώ, είναι μπλογκ της κουλτούρας και της τέχνης αυτό - Σιγά ρε φίλε" κλπ).

4) Σαντέ (Αγίας Γλυκερίας, Γαλάτσι): Ο ορισμός του one night stand. Πελάτης μπήκα, dj του μαγαζιού κατέληξα. Από το "σε ξέρω εσένα, παίζεις σε μαγαζιά, βάζεις κι εδώ κανά δύο τραγουδάκια να κάνω ένα τσιγάρο" στο "εχμ, παίζω εδώ και 5 ώρες, μήπως να αλλάξουμε πάλι;" η απόσταση ήταν μικρή. Ο υπολογιστής με τη μεγαλύτερη μουσική συλλογή που έχω δει σε μαγαζί. Respect.


5) Va.ben.e (Βαλτετσίου και Μπενάκη): (Κάτι με τραβάει στα γωνιακά μαγαζιά, πρέπει να το κοιτάξω, αναγνώστη). Η πρώτη σοβαρή σχέση. Αυτή διαβάζει, πηγαίνει σινεμά, καπνίζει στριφτά τσιγάρα, είναι έντονα πολιτικοποιημένη (σε σημείο που όταν γίνονται μπάχαλα στην Βαλτετσίου ή στη Μπενάκη αρνείται να μείνει ανοιχτή), ξενυχτάει μέχρι το πρωί. Εσύ βάζεις μουσική. Περνάτε τέλεια.


Και ο κόσμος είναι τόσος που δεν χωράει μέσα
και χορεύει στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου


7) Καντίνα του Σκύλου, Καντίνα στο Θολό (Ζαχάρω): Ηλεία, καλοκαίρι, άμμος, θάλασσα, (όχι ήλιος γιατί παίζω βράδυ), enough said...


8) Σχοινοβάτης (Σουλτάνη 4, Εξάρχεια): Η δεύτερη σοβαρή σχέση (που εκτυλίσσεται παράλληλα με την πρώτη, αλλά δεν είναι αυτό που νομίζεις, αναγνώστη). Αυτή καπνίζει πίπα, διαβάζει Πόε και Μπωντλέρ, πίνει κοκτέιλ, είναι πιο κουλτουριάρα και πιο chic από την άλλη. Είναι vintage η κοπέλα, τι να κάνουμε τώρα; Και κάθε Παρασκευή βράδυ ερωτευόμαστε ξανά από την αρχή. 

Τις επόμενες μέρες θα ολοκληρωθεί η δεκάδα, αναγνώστη, καθώς σήμερα θα παίξω στο Buy or Die (the Bar), και την επόμενη εβδομάδα στο Off the Chain. Να είσαι εκεί, θα σου πρότεινα.

Υ.Γ. Έχω βάλει μουσική κι αλλού, στους Αφανείς και στο Στέκι Μεταναστών και σε πολλά πάρτυ σε σπίτια. Αλλά όλα ξεκίνησαν από τον Σπόρο, στα Χανιά. Να ευχαριστείτε την Ιφι λοιπόν. Εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω.

  

1 σχόλιο:

  1. Μας ελειψες.....να γραφεσ συχνοτερα, μην σε κερδισει το ντιζτειλικι,στο "γραφειν" εισαι καλος επίσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή