Όσοι γενούν πρωθυπουργοί




Ο Αλέξης έτριψε τα μάτια του και κοίταξε γύρω του. Του πήρε λίγη ώρα να θυμηθεί που ήταν. Ο ανελέητος ήλιος, το ότι βρισκόταν μέσα σε σκηνή και το ότι (άμεσο επακόλουθο των δύο προηγούμενων οξυδερκέστατων παρατηρήσεων) έσκαγε από τη ζέστη, τον έκανε να θυμηθεί ότι βρισκόταν στο κάμπινγκ της νεολαίας του κόμματός του, στην Κρήτη. Στις Γούβες Ηρακλείου με το όνομα, για την ακρίβεια. 'Έπρεπε να σηκωθεί, οι φαν θα τον περίμεναν στην καντίνα.

Μαχμουρλίδικα τίναξε τις βλεφαρίδες του, πετώντας τσίμπλες ολόγυρα. Σηκώθηκε αργά, όπως αρμόζει σε έναν κοτζάμ υποψήφιο για τον Δήμο Αθηναίων και έσυρε το μεγαλοπρεπές κορμί του προς την καντίνα για να πιει καφέ...

Την ίδια ώρα ένα εταιρικό τζιπάκι ξεκινούσε απο τα Χανιά. Μέσα βρίσκονταν ο Γ. κι εγώ, ο οποίος, αναγνώστη, εκείνη την περίοδο δούλευα σαν σερβιτόρος σε Λέσχη Αξιωματικών στον Άγιο Ονούφρη (σε παραπέμπω στο "Χανιά (Ζελέ-κορμάρα-σαγιονάρα)" για περαιτέρω λεπτομέρειες, αναγνώστη). Ο Γ., όντας συνάδελφος μηχανικός και ο ικανότερος άνθρωπος στον κόσμο στο να λέει πειστικά ψέμματα (καλύτερος κι από τον Αλέξη), είχε πείσει τον προϊστάμενό μου ότι με χρειάζεται για μια πολύπλοκη δουλειά μηχανικού στο Ηράκλειο και είχε πει στη δουλειά του ότι έπρεπε να λείψει για 2 μέρες - μη με ρωτήσετε λεπτομέρειες για το πως τα κατάφερε, ο τύπος πουλάει ψυγεία σε Εσκιμώους λέμε...Αγκομαχούσε το εταιρικό Niva στην Εθνική Οδό Χανίων - Ηρακλείου, βασανίζονταν και οι επιβάτες από το υπερβατικό-φιλοσοφικό ερώτημα που τριβέλιζε τα υπέροχα μυαλά τους: Αστρίτσι για φεστιβαλ θεατρικών ομάδων (είχαν γνωστές) ή κάμπινγκ νεολαίας Σύριζα στις Γούβες (είχαν γνωστές);;...


Τελικά, το Αστρίτσι ηττήθηκε και οι Γούβες είχαν την τιμή να μας υποδεχτούν. Τεράστιο λάθος από πολλές απόψεις, αλλά και ο λόγος που γράφεται αυτή η ανάρτηση. Γιατί το βράδυ, στο μπαράκι μπροστά από το κάμπινγκ. ο συνδυασμός μπύρας, ρακής και Μάνου Τσάο non-stop με οδήγησε στην τουαλέτα δύο φορές, στον προθάλαμο της οποίας συναντήθηκα (και τις δύο) με τον φερέλπιδα πολιτικό που έμελλε σε λίγα χρόνια να κάνει το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ΝΑΙ σε ελάχιστες μόνο ώρες. Το τι διημείφθη εκεί είναι κατατεθειμένο σε συμβολαιογράφο με την εντολή να ανοιχτεί εκατό χρόνια μετά. Αρκεί να σου πω αναγνώστη, ότι δε με θυμήθηκε από τη σχολή (αν και προσπάθησε αποτυχημένα να προσποιηθεί το αντίθετο), ότι ήλπισε ότι από εαακίτης είχα δει το φως το αληθινό (του εξήγησα πως και γιατί είχα βρεθεί εκεί) και ότι προσφέρθηκε να μεσολαβήσει για να βελτιώσει τις συνθήκες στράτευσής μου (με συγκίνησε αλλά δεν ήμουν φαντάρος, σερβιτόρος ήμουν, τι να μου κάνει).


Ξεκίνησα την ανάρτηση με πολλή όρεξη αλλά μου έφυγε στην πορεία. Η Ιστορία θα γράψει ότι το τρίτο, το πιο επαχθές Μνημόνιο, το εφάρμοσαν αυτοί που ήταν γύρω μου εκείνο το βράδυ στις Γούβες Ηρακλείου. Χίλιες φορές να είχαμε πάει Αστρίτσι.



Αφιερωμένο στον παλιό συμφοιτητή
(και νυν πρωθυπουργό).