Λοιπόν αναγνώστη, αποφάσισα να σώσω τα "Τραγούδια της ημέρας" από τη θνησιγενή και εφήμερη ζωή τους στο timeline του facebook και να τους προσδώσω μια ελάχιστα μεγαλύτερη διάρκεια ζωής στο αχανές ελληνικό διαδίκτυο, μεταφέροντας τα ανά εβδομάδα σε αναρτήσεις εδώ, στον Σπόρο. Για όσους (χιλιάδες, τουλάχιστον) αναγνώστες μου δεν είναι ταυτόχρονα και φίλοι μου στο φουμπου να ενημερώσω ότι έχω (ξανα)πιάσει πρωινή δουλειά σαν ντελιβεράς, με αυτοκίνητο, υπέροχων βιολογικών και οργανικών προϊόντων. Το αυτοκίνητο της δουλειάς δεν έχει usb οπότε ακούω ραδιόφωνο όλη την ημέρα και στο τέλος της βάρδιας επιλέγω ένα τραγούδι που μου έμεινε, σε συνάρτηση με το σημείο της μητρόπολης που το άκουσα και τους συνειρμούς που μου γέννησε αυτή η συγκυρία.
Ας ξεκινήσω με ένα κείμενο που έγραψα πέρσι τον Φλεβάρη όταν έκανα πάλι την ίδια δουλειά.
Και που λες, έκανα και σήμερα έρευνα πεδίου για το κρυφό, undercover, ινκόγκνιτο διδακτορικό μου, ένα διδακτορικό που συνδυάζει τα δύο αγαπημένα μου ερευνητικά ενδιαφέροντα, τα συγκοινωνιακά και την Πολεοδομία, και η έρευνα πεδίου είναι φυσικά να γυρνάω με το αμάξι της δουλειάς όλο το μητροπολιτικό συνεχές, από τις μεταφορικές του Κηφισού, μέχρι τα χλιδάτα σπίτια στο παραλιακό μέτωπο, από τις φαβέλες του Κολωνού μέχρι τη "Φαβέλα" μπροστά από την οποία έβρισκα συνήθως να παρκάρω σήμερα όταν γύριζα στο μαγαζί, ΥΠΑΡΧΕΙ μαγαζί με αυτό το όνομα στο Μεταξουργείο ρε φίλε, αλήθεια, τι "Φαβέλα", μαζευτείτε ρε χίπστερ, από τα ζεστά χαμόγελα και τα γενναιόδωρα πουρμπουαρ των λαϊκών τάξεων στην ξυνίλα και στα ακριβή ρέστα των μεγαλοαστών, κι εκεί κατά το μεσημέρι που η έρευνα είναι στο αποκορύφωμά της, κι εγώ οργώνω τα Δυτικά κι έχω παραδώσει παραγγελίες και γυρνάω στο μαγαζί άδειος άρα μπορώ και να καπνίσω κι έχω ανάψει τσιγάρο και ροβολάω την Πέτρου την Ράλλη, κι έχει βγει και φλεβαριάτικος ήλιος που ζεσταίνει κι εμένα και τα παιδιά με τις κομμένες εξατμίσεις που με προσπερνάνε με ζιγκ-ζαγκ κι όλα βαίνουν ομαλά και ο Ροκρεντ Εφεμ (τους λέω με το ίδιο όνομα γιατί είναι ίδιοι σταθμοί και κάνω συνεχές ραδιοφωνικό ζάπινγκ μεταξύ τους και πραγματικά πιστεύω ότι έχουν κοινό στούντιο κ ηχολήπτες για να γλιτώνουν έξοδα και απλά ένα φελιζόλ στη μέση για να μη βλέπονται οι παραγωγοί και γελάνε ο ένας με τον άλλο), ο Ρεντροκ Εφεμ λοιπόν βάζει τη συνηθισμένη άχρωμη πλευλιστ, τα ίδια πάντα κομμάτια, ο ήλιος είπαμε, λάμπει επί δικαίων και αδίκων, και εργαζόμενων και μη, και εποχούμενων και πεζών, και καγκουριών και εμού, το τσιγάρο καπνίζεται, ο δρόμος ξετυλίγεται, και ΞΑΦΝΙΚΑ κάποιος, κάπως, δεν ξέρω πως, κάποιος λοιπόν στο κοινό στούντιο του Ροκρεντ Εφεμ πατάει play και παίζει το ακόλουθο κομμάτι και είμαι σε φάση "Ω-να-σου-γαμήσω-μεσημεριάτικα". Αυτό. Είχα μια epiphany που λένε και στο χωριό μου και είπα να το μοιραστώ.
Ναι, αυτό.
Και περνάμε στα τωρινά.
Τετάρτη 13 Δεκέμβρη.
Κομμάτι: Heroes / David Bowie
Σταθμός: Ατλαντις
Δρομολόγιο: Από Μοσχάτο Μαρούσι
Ώρα: 5:10
Ακριβές σημειο: Μιχαλακοπουλου στο ύψος του Αγίου Θωμά
Συνυποδηλουμενο: Όταν σπούδαζα κι έμενα Αμπελοκηπους πέρναγα από το συγκεκριμένο σημείο κάθε μέρα (εντάξει αν όχι κάθε μέρα, συχνά) ανεβαίνοντας με τα πόδια στην Πολυτεχνειουπολη Ζωγράφου.
Δίδαγμα: "we could be heroes, just for one day"...
Επιμυθιο: Τότε περπατούσα πολύ, για αυτό ήμουν αδύνατος (όχι επειδή ήμουν 20)
Σταθμός: Ατλαντις
Δρομολόγιο: Από Μοσχάτο Μαρούσι
Ώρα: 5:10
Ακριβές σημειο: Μιχαλακοπουλου στο ύψος του Αγίου Θωμά
Συνυποδηλουμενο: Όταν σπούδαζα κι έμενα Αμπελοκηπους πέρναγα από το συγκεκριμένο σημείο κάθε μέρα (εντάξει αν όχι κάθε μέρα, συχνά) ανεβαίνοντας με τα πόδια στην Πολυτεχνειουπολη Ζωγράφου.
Δίδαγμα: "we could be heroes, just for one day"...
Επιμυθιο: Τότε περπατούσα πολύ, για αυτό ήμουν αδύνατος (όχι επειδή ήμουν 20)
Πέμπτη 14 Δεκέμβρη.
Κομμάτι: Losing my religion / REM
Σταθμός: Ρεντ εφ εμ
Δρομολόγιο: Από Νίκαια προς Κερατσίνι
Ώρα: 2:45
Ακριβές σημείο: Πέτρου Ράλλη και Βηλαρα, Νίκαια
Συνυποδηλουμενο: Σταματάνε που λες δίπλα μου στο φανάρι δύο δικαβαλα με 4 όντα επάνω χωρίς σβέρκο, χωρίς μαλλιά, χωρίς μυαλά και με μπλούζες "μολων λαβε". Τσεκάρουν μαλλιά, μούσια, σκουλαρίκι, κι εκεί που όλη η ζωή περνά σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου ακούνε REM να ξεχύνονται γλυκά από τα ηχεία. Και προφανώς με θεωρούν πολύ φλώρο για να ασχοληθούν περαιτέρω και φεύγουν.
Δίδαγμα: "Every waking hour I' m choosing my confessions"
Επιμυθιο: Εγώ πάντως τις έκανα νοερά τις εξομολογησεις μου. Αλλά... Νίκαια σύνορα με Κερατσίνι ρε γαμωτο; Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζι. Αρκεί να μην είστε 4 προς 1.
Σταθμός: Ρεντ εφ εμ
Δρομολόγιο: Από Νίκαια προς Κερατσίνι
Ώρα: 2:45
Ακριβές σημείο: Πέτρου Ράλλη και Βηλαρα, Νίκαια
Συνυποδηλουμενο: Σταματάνε που λες δίπλα μου στο φανάρι δύο δικαβαλα με 4 όντα επάνω χωρίς σβέρκο, χωρίς μαλλιά, χωρίς μυαλά και με μπλούζες "μολων λαβε". Τσεκάρουν μαλλιά, μούσια, σκουλαρίκι, κι εκεί που όλη η ζωή περνά σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου ακούνε REM να ξεχύνονται γλυκά από τα ηχεία. Και προφανώς με θεωρούν πολύ φλώρο για να ασχοληθούν περαιτέρω και φεύγουν.
Δίδαγμα: "Every waking hour I' m choosing my confessions"
Επιμυθιο: Εγώ πάντως τις έκανα νοερά τις εξομολογησεις μου. Αλλά... Νίκαια σύνορα με Κερατσίνι ρε γαμωτο; Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζι. Αρκεί να μην είστε 4 προς 1.
Παρασκευή 15 Δεκέμβρη.
Κομμάτι: The logical song/ Supertramp
Σταθμός: Ροκ Εφ εμ
Δρομολόγιο: Από Άγιο Ιωάννη Ρέντη προς Ζωγράφου.
Ώρα: 5:20
Ακριβές σημείο: Ακαδημίας, στο ύψος της Ζωοδόχου Πηγής.
Συνυποδηλούμενο: Πέρναγα που λες με το αυτοκίνητο της πρωινής δουλειάς από το σημείο όπου σε δύο ώρες θα αρχίσει η βραδινή δουλειά - θα βάζω μουσική στο Jarmusch (και πολύ καλή μουσική, έλα). Και αυτή η σύμπτωση με έκανε να σκέφτομαι βαθυστόχαστα πράγματα, τι είναι ο άνθρωπος, πόσο υπερτιμημένος είναι ο ύπνος, τι είναι ο κάβουρας, τι το ζουμί του, τέτοια. Βέβαια από την άλλη, ο συνδυασμός οδηγός το πρωί - dj το βράδυ έχει μεγάλη επαγγελματική πέραση τελευταία.
Δίδαγμα: "When I was young, it seemed that life was so wonderful
A miracle, oh it was beautiful, magical"
Επιμύθιο: We shall overcome! (Έλα Jarmusch και φέρε βιταμίνες - τις ανταλλάσσω με σφηνάκια).
Σταθμός: Ροκ Εφ εμ
Δρομολόγιο: Από Άγιο Ιωάννη Ρέντη προς Ζωγράφου.
Ώρα: 5:20
Ακριβές σημείο: Ακαδημίας, στο ύψος της Ζωοδόχου Πηγής.
Συνυποδηλούμενο: Πέρναγα που λες με το αυτοκίνητο της πρωινής δουλειάς από το σημείο όπου σε δύο ώρες θα αρχίσει η βραδινή δουλειά - θα βάζω μουσική στο Jarmusch (και πολύ καλή μουσική, έλα). Και αυτή η σύμπτωση με έκανε να σκέφτομαι βαθυστόχαστα πράγματα, τι είναι ο άνθρωπος, πόσο υπερτιμημένος είναι ο ύπνος, τι είναι ο κάβουρας, τι το ζουμί του, τέτοια. Βέβαια από την άλλη, ο συνδυασμός οδηγός το πρωί - dj το βράδυ έχει μεγάλη επαγγελματική πέραση τελευταία.
Δίδαγμα: "When I was young, it seemed that life was so wonderful
A miracle, oh it was beautiful, magical"
Επιμύθιο: We shall overcome! (Έλα Jarmusch και φέρε βιταμίνες - τις ανταλλάσσω με σφηνάκια).
Φτάνει για τώρα, αναγνώστη. Τα τραγούδια της επόμενης εβδομάδας σε άλλη ανάρτηση.
Χρόνια σου πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου